زینب به کربلا باز میگردد سربلند از رسالتی که بر دوش داشت
خبرگزاری فارس: چهل روز از غروب غبارآلود و خونین عاشورا میگذرد، غروبی که در آن با خنجر کینه از دوران حکومت علی(ع) حلقومی را بریدند که صدای «هل من ناصر ینصرنی...» بلند شده بود و زینب دوباره به کربلا برگشته، خسته از ظلم روزگار، فرسوده از دوری برادرانش، اما پیروز و سربلند از رسالتی که امامش بر دوش او نهاده بود.
به گزارش خبرنگار ایثار و شهادت باشگاه خبری فارس «توانا»، همان سال 61 هجری قمری که واقعه عاشورا به وقوع پیوست 20 صفر مصادف شد با چهلم امام حسین(ع) و آن را «اربعین» نامیدند و همراه شد با غم و اندوه اهل بیت(ع).
همیشه مردم در طول تاریخ و در ادیان مختلف به گفتار بزرگان دین خود عمل میکنند و اگر عملی را عالمی تائید کرد و از همه مهمتر بدان عمل کرد، این به عنوان یک سیره حسنه در بین مردم جا میافتد و به همین دلیل است که اربعین در بین شیعیان و دوستداران اهل بیت(ع) از جایگاه خاصی برخوردار است چرا که ائمه ما در این روز اعمالی را انجام میدادند که منزلت و جایگاه والای این روز را نشان میدهد.
برای نشان دادن فضیلت اقامه عزای سیدالشهدا در اربعین، میتوان به سخنی از امام حسن عسگری(ع) اشاره کرد که فرمودند: «یکی از نشانههای شیعه بودن زیارت مخصوص امام حسین(ع) در روز اربعین است.» اما به راستی چرا فقط برای امام حسین (ع) اربعین میگیرند و حتی برای رسول خدا(ص) مراسمی به نام اربعین نداریم!؟
در جواب باید به این فراز از زیارت عاشورا «...مُصیبَةً ما اَعْظَمَها و اَعْظَمَ رَزیِتَها فِیالْاِسلام...» اشاره کرد که بیان میدارد «هیچ مصیبتی بالاتر از مصیبت امام حسین(ع) نیست» و چه زیبا فرمود امام حسن(ع) در روزهای پایانی عمرش: «لایوم کیومک یا اباعبدالله».
همه این سخنان بیانگر آن است که امام حسین(ع) با شجاعت و فداکاری که از خود نشان داد باعث تداوم و پابرجا ماندن دین جدش شد و به همین دلیل است که نه تنها در نزد خدا و رسولش بلکه در قلب همه شیعیان جایگاه خاصی دارد و هر اندیشمند و انسان آزاده که به مطالعه در قیام عاشورا و امام حسین(ع) پرداخت اذعان کرد که حسین(ع) سرور آزادگان است.
«مهاتما گاندی» پیروزی کشورش را بر گرفته از قیام امام حسین(ع) میداند و میگوید: «من زندگی امام حسین علیه السلام آن شهید بزرگ اسلام را به دقت خواندهام و توجه کافی به صفحات کربلا نمودهام و بر من روشن است که اگر هندوستان بخواهد یک کشور پیروز گردد، باید از سرمشق امام حسین علیه السلام پیروی کند.»
واشنگتن ایروینک مورخ آمریکایى نیز امام حسین(ع) را اینگونه ستایش میکند: «برای امام حسین علیه السلام ممکن بود که زندگی خود را با تسلیم شدن اراده یزید نجات بخشد، لیکن مسئولیت پیشوا و نهضت آزادیبخش اسلام اجازه نمیداد او یزید را به عنوان خلافت بشناسد. او به زودی خود را برای قبول هر ناراحتی و فشاری به منظور رها ساختن اسلام از چنگال بنی امیه آماده ساخت. در زیر آفتاب سوزان سرزمین خشک و در روی ریگهای تفتیده عربستان روح امام حسین فناناپذیر است. ای پهلوان و ای نمونه شجاعت و ای شهسوار من، ای امام حسین»
امام حسین(ع) برای نجات امت جدش نه تنها از جان خود گذشت بلکه برای این کار فرزندان و عزیزان خود را به میدان آورد و از کودک شش ماهه خود هم دریغ نکرد تا شاید مردمانی که شکمهایشان از حرام پُر و گوشهایشان کر شده بود را دستگیری کند، اما دریغ...
و حالا چهل روز از آن غروب غبارآلود و خونین میگذرد، غروبی که در آن با خنجر کینه از دوران حکومت علی(ع) حلقومی را بریدند که صدای «هل من ناصر ینصرنی...» بلند شده بود، غروبی که در میان شعلههای آتش خیمهها زنان و کودکانی به اسارت رفتند که هیچ پشت و پناهی نداشتند.
اما زینب(س)، این تکیهگاه اسراء، چه خوب ایستادگی کرد و از قطره قطره خون شهدا رودی خروشان ساخت تا کاخهای یزیدیان را بر سرشان خراب کند و شیرینی پیروزیشان را به کامشان تلخ کند تا جزء ندامت و پشیمانی چیزی برایشان نماند.
حالا بعد از چهل روز، دوباره زینب (س) به کربلا برگشته اما این بار خسته و فرسودهتر از قبل، خسته از ظلم روزگار، فرسوده از دوری برادرانش، اما پیروز و سربلند از رسالتی که امامش بر دوش او نهاده بود.
منبع: خبرگزاری فارس