خادمان حضرت زینب (س) بجنورد

* آيةا... عبدا... جوادي آملي
امام حسين (ع) وارث پيامبران الهي است و نهضت او همسو با نهضت آنان است. امام حسين (ع) براي اثبات اينکه نهضت او مانند قيام موساي کليم است، گام به گام، آياتي را که درباره حضرت موسي(ع) نازل شده بود، قرائت مي فرمودند. مثلاً هنگام خروج از مدينه اين آيه را تلاوت کرد: «فخرج منها خائفاً يترقب قال رب نجني من القوم الظالمين». اين همان آيه اي است که درباره خروج حضرت موسي از مصر نازل شده بود. حضرت سيدالشهدا(ع) زمان ورود به مکه، آيه «و لما توجه تلقاء مدين قال عسي ربي أن يهديني سواء السبيل» را خواندند که اين آيه نيز درباره ورود حضرت موسي به مَدًيَن نازل شده است. نيز آن حضرت در سفر خود از يحياي شهيد، اين گونه سخن گفتند: «·ن من هوان هذه الدنيا علي ا... تعالي أنه أُتي برأس يحيي بن زکريا (ع) ·لي بغي من بغايا بني ·سرائيل و الرأس ينطق بالحجة عليهم»؛ «از فرومايگي دنيا همين بس که سرِ يحيي را براي ناپاکي از ناپاکان اسرائيلي هديه بردند و سرِ آن حضرت با منطق و برهان با آنان سخن گفت».
مقصود امام حسين (ع) اين بود که بزودي سر آن حضرت را نيز به ناپاکي که انديشه اسرائيلي دارد، هديه خواهند داد. بدين سان، سالار شهيدان خويشتن را وارث حضرت موسي و يحيي و ديگر پيامبران بزرگ معرفي مي کرد. به هر روي، امام حسين (ع) به مردم فهماند که من وارث موساي کليم هستم و يزيد به جاي فرعون نشسته است و منافقان و مرجفان نيز همانند پيروان فرعونند.
اينان، مانند کساني اند که سر حضرت يحيي را از بدن جدا کردند. شما تا زماني که با پيامبر بوديد و از او پيروي مي کرديد، از رحمت خداوند برخوردار بوديد و اگر از رهبران الهي پيروي نکنيد، همچون بني اسرائيل سرگردان خواهيد شد. وعده الهي، در اصلِ تلازم بين گرايش انسان به حق و ريزش سحاب رحمت نهفته است و وعيد الهي در تلاقيِ بين گريز وي از حق و ريزش شهاب سنگ غضب، تعبيه شده است.

*زهره کهندل
چله گذاري و چهلم در فرهنگ اسلامي اهميت خاصي دارد. چهل روز، ضرورت هميشه بلوغ است و اکنون چهل روز از پاسداشت

* دکتر احمد عابدي

زينب به عنوان پيام رسان عاشورا بانويي است که در يک مقطع زماني به عنوان نايب امام معصوم انجام وظيفه نموده است. در اثبات الوصيه مسعودي آمده است: حسين به خواهرش زينب وصيت کرد و در زمان امام چهارم علوم آل محمد از زبان زينب دختر علي نشر مي شود، براي پرده پوشي بر امام چهارم و حفظ جان او. انجام اين وظايف خطير نيازمند صلابت علي گونه اي است که دوست و دشمن را مقهور خود سازد.
در ناسخ التواريخ در احوالات حضرت زينب (س) آمده است: « چنان خطبه اي را که فصحاي بلاغت آثار و بلغاي فصاحت شعار از اتيان شطري، بلکه سطري عاجزند به آن تسلط و قدرت بيان فرمود و در ضمن آن مراتب شهدا و مقامات سيد الشهدا (ع) را بازگو و مرتکبين آن اعمال ناخجسته منوال را توبيخ و ملامت نمود.» عزت و اقتدار حضرت زينب يک شبه حاصل نشده بود، زيرا بر مبناي جديدترين دستاوردهاي علم روان شناسي عامل وراثت، تربيت و محيط در تکون و ساختار شخصيت آدمي نقش بنيادين دارند. زينب نيز اقتدار و عزت خويش را در دامان زهرا و از تربيت پدر بزرگوارش به دست آورده بود. در عين حال زينب بعد از کربلا با زينب قبل از کربلا متفاوت است، يعني زينب بعد از کربلا يک شخصيت و عظمت بيشتري دارد. در شب عاشورا عقيله بني هاشم نگران برادر است، نه به خاطر اينکه محبت خواهري او به خروش آمده است، بلکه از اين رو که او آخرين بازمانده آل عباست.
با وجود اين با گوش جان پذيراي کلام برادر مي شود که او را مورد خطاب قرار داده مي فرمايد : لا يذهبن حلمک الشيطان. بنابراين وقتي ظهر عاشورا فرا مي رسد و زينب(س)، سيد الشهدا را با آن روحيه قوي مي بيند که دشمنش درباره او مي گويد: «هرگز تنها مانده اي را نديدم که فرزندان و خاندان و يارانش کشته شده باشند و با اين حال دلدارتر و شجاع تر از حسين باشد.» او نيز زينب ديگري مي شود، به گونه اي که در غل و زنجير اسارت از آن چنان اقتدار و عزتي برخوردار است که احدي در مقابل او شخصيتي ندارد.
مهمترين عوامل استوار کننده عزت و اقتدار در وجود مقدس حضرت زينب عبارت اند از: توکل و اتصال به سرچشمه عزت و اقتدار، صبر در مصائب، شجاعت، حق گرايي و بي نيازي جستن از خلق.

چهلمين روز بعد از شهادت جانسوز سالار شهيدان و 72 پروانه شيداشي اش را اربعين حسيني مي نامند. چهل روز بسيار سخت و پرماجرايي که سخت ترين روزهاي زندگي اهل بيت(ع) را شامل مي شود روزهايي که طعم تلخ اسارت را بر کام خاندان رسالت چشانيد،روزهايي که ارکان آسمان را لرزاند و سنگهاي بيابان را گرياند و کوه صبر علي(ع) (زينب (س) را به ستوه آورد. ستوه از جهل مردم، از بي وفايي و دغلبازي کوفيان، ستوه از قساوت وعناد يزيديان. در اين چهل روز ماجراهاي زيادي رخ داد و پليديهاي بسياري آشکار شد و خفتگان فراواني بيدارشدند. حتي پيروان ديگر اديان الهي در کار اين بظاهر مسلمين در حيرت مانده بودند که اين چه دين و آئيني است که در حاليکه پيروانش دائم بر پيامبر خود و جانشينش درود مي فرستند! چگونه است که با اين قساوت پسر او را مي کشند و خاندانش را به اسارت مي برند و حرمت و حريم خانواده اش را مي شکنند و به خاطر دريافت صله و پاداش، مثل گرگهاي گرسنه به اجساد شهدا هجوم مي برند و بر سر سرهاي پاک شهدا نزاع مي کنند و اينقدر حريصانه سعي دارند سرهاي بيشتري برگيرند، شايد که انعمام بيشتري به چنگ بياورند! ؟
اجتماع کوفيان براي نظاره اسراي خاندان رسول (ص) نيز از صحنه هاي تکاندهنده همين ايام بود، در همين روزها بود که زينب (س) در برابر راس بريده حسين(ع) قرار گرفت و از شدت اندوه گريبان خود دريد، در همين ايام بود که يزيد ملعون چوب خيزران به دست گرفته بود و بربوسه گاه پيامبر مي نواخت و سر فرزند پيامبر در مقابل ديدگان اهل بيتش براي نظاره تماشاچيان بر بالاي نيزه رفت و خلاصه اينکه در اين چهل روز ديدگاني که درامنيت حضور مولايشان آرام مي گرفتند،بي خواب و ناآرام شده بودند و چشمهايي که از هول و هراس او، خواب و آرام نداشتند، به خواب رفته بودند.و اربعين چهلمين روز اين آشوبها است که خاندان رسول بعد از گذر از کوفه و شام، دوباره به قتلگاه کربلا رسيدند و به زيارت شهدا پرداخته و همراه جابر بن عبدالله انصاري و عده اي از بني هاشم شروع به گريه و حزن و ماتم و سينه زني نمودند و چنان عزاداري نمودند که جگرها کباب شد. و زيارت حسين عليه السلام از اربعين آغاز شد.
امام حسن عسکري (ع) در حديثي علامتهاي مومن را پنج چيز شمرده است: نماز پنجاه و يک رکعت، زيارت اربعين، انگشتر کردن در دست راست، پيشاني بر خاک نهادن و «بسم ا...» را در نماز، آشکارا گفتن.
* علي مومني

*محمد بيدارمنش
اربعين يادآور حماسه عظيم عاشوراست، در اين روز به ياد زيارت امام سجاد(ع) و اهل بيت امام حسين(ع) از مدفن ايشان، قلوب